melk en schatten

De baby ligt in de doek op de rug van Do,
de zus van zes. Zij brengt hem naar de vader
de reis ligt als een partituur in het bos, het pad looit
de lenige voeten, een grote zus die de weg weet.

De moeder op het kostgrondje bukt, de melk
stroomt en verdampt. Een vader die om zijn kind
geeft. Om zijn kind, nu hij bij een ander is, wat
is dat kind waard voor de zoogmoeder. Voor de zus?

Wandelende takjes zijn het, de kleine handjes
in de handpalmen, zoekende meren zijn het
de ogen. De man herneemt de baby en trommels*
verhalen hoe de wind vaart in geanimeerde beelden.

Waar de vader om de vrouw geeft, krijgt het kind
liefde en wijsheid. Do bewaart de schat zij koestert
de tederheid die de baby heeft opgeroepen en
bewerkt de grond. Ziet haar broer weer als zij ouder is.

 

*naar Leo Vroman, Kom vanavond met verhalen

Gedichten over een ware gebeurtenis, copyright Thomas Polimé en Nini Salet