het verdriet in de stem van de dochter overvleugelt
de verbroken stilte als een te zware wolk parfum
terug op het eiland luiden de kerkklokken, de familie
Pisarro slentert door de straten gevolgd door een hond*
ook dit tafereel wordt opengereten door een voicemail
gericht aan het ziekenhuis, papa wanneer kom je thuis
de treinreizigers horen ook hetgeen verzwegen: waar
is jouw thuis, dat onuitgesproken even verstikt